خبر زلزله بم اینقدر تلخ بود که هنوز هم
خیلی‌هایمان با شنیدن «گل پونه‌های وحشی دشت امیدم؛ وقت سحر شد...» پشتمان
می‌لرزد؛ زلزله‌ای با بزرگی ۶/۶ در مقیاس ریشتر که وقتی در مقیاس مرکالی
بررسی شود، بالا‌ترین عدد ممکن را نشان خواهد داد.
بیش
از ۹۰ درصد شهر در عرض دوازده ثانیه با خاک یکسان شد؛ خبری که به سرعت
جهان را درنوردید و سیل کمک‌های داخلی و جهانی را به سوی دیار بزرگترین ارگ
خشت و گلی جهان روانه کرد. رخداد طبیعی تبدیل به فاجعه شده بود و فرود
هواپیمای کمک‌رسانی آمریکایی نیز توجیه انسانی داشت. روزی بسیار تلخ که اشک
را در چشمان میلیون‌ها نفر نشاند.